De laatste paar maanden lag bij mijzelf de focus op het sterker maken van mijn paard. Doordat hij halverwege 2017 een kogelbreuk opliep ben ik pas in november 2017 echt serieus met hem aan het werk gegaan na een hele periode van revalideren. Toch verviel ik op een gegeven moment in een stukje prestatiedrang maar gelukkig was ik me daar ook snel van bewust! Een eye-opener was dat er bij mij op stal een wedstrijd georganiseerd werd. Een onderlinge wedstrijd met de mogelijkheid om een klasse hoger te starten dan je daadwerkelijk rijdt. Op het moment dat bekend werd dat die wedstrijd er kwam zei ik direct dat het te vroeg kwam. Toch liet ik me ompraten. Opmerkingen als: ´Het is juist een mooie gelegenheid om te oefenen!’ en ‘Je hebt nog een paar weken om de puntjes op de i te zetten!’ maakte dat ik geen spelbreker wilde zijn en mezelf toch op de lijst zette.
De zijgangen waren absoluut geen moeilijkheid. Een correct gereden overgang van galop naar stap was dat wel. Maar met een aantal weken voor de boeg besloot ik dat me dat wel ging lukken. Een dag later kwam ik daar al op terug. Ik bemerkte bij mezelf een soort drang om het goed te willen doen maar vergat daarbij op welke manier je de overgang moet trainen. Je paard moet sterk genoeg zijn om terug te komen op het achterbeen, licht blijven in de hand en de overgang moet zoveel mogelijk vanuit je zit gemaakt worden.
Meer lezen? Meld je dan aan voor de BWR Academie!